Wacław Sierpiński to polski matematyk, który urodził się w 1882 roku w Warszawie. Był to jeden z głównych przedstawicieli warszawskiej szkoły matematycznej, autor wielu prac i artykułów matematycznych, z których duża część dotyczyła teorii liczb, analizy matematycznej, teorii mnogości oraz topologii. Studiował matematykę na Uniwersytecie Warszawskim, a po jego ukończeniu podjął pracę w szkole. W 1905 roku wyjechał do Krakowa. Rok później otrzymał stopień doktora filozofii na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1908 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego na Uniwersytecie Lwowskim, na którym też otrzymał pracę wykładowcy.

Jego pierwsze książki pojawiły się w latach 1910-1914, były to: Teoria liczb niewymiernychZarys teorii mnogościTeoria liczb. W 1917 roku został wybrany członkiem korespondentem Akademii Umiejętności w Krakowie, polskiej instytucji naukowej.

Na cześć tego matematyka nazwano wiele prac, takich jak: trójkąt Sierpińskiego, dywan Sierpińskiego, liczby Sierpińskiego, przestrzeń Sierpińskiego czy też Sierpiński krater księżycowy. Pierwszy tom Analizy Matematycznej został przez niego napisany podczas I wojny światowej. Pracę tę zadedykował Uniwersytetowi Warszawskiemu. W 1918 roku wykładał początkowo na Uniwersytecie Lwowskim, a następnie na Uniwersytecie Warszawskim. W kwietniu 1919 został profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Warszawskiego. Rok później, z pomocą Zygmunta Janiszewskiego i Stefana Mazurkiewicza, założył pierwsze na świecie specjalistyczne czasopismo matematyczne zwane „Fundamenta Mathematicae. Poświęcone ono było teorii mnogości i jej zastosowaniom oraz logice matematycznej. Tworzył także w okresie II wojny światowej, niektóre jego prace były publikowane w Sprawozdaniach Akademii Papieskiej w Rzymie. Zmarł w 1969 roku w Warszawie, został pochowany w Alei Zasłużonych na warszawskich Powązkach.

 

Julia Pusateri, kl. 1F

 

Źródło zdjęcia:
http://lubimyczytac.pl/autor/68478/waclaw-sierpinski