Jednym z ośrodków, z którego wyrosła polska szkoła matematyczna, był Uniwersytet Jagielloński w Krakowie. Wykładali na nim tacy matematycy, jak: Franciszek Mertens, a później Marian Baraniecki, Ludwik Antoni Birkenmajer, Kazimierz Żorawski, Stanisław Zaremba oraz Jan Śleszyński.

W 1874 roku z inicjatywy Franciszka Mertensa powstało seminarium matematyczne mające na celu konsolidację i podniesienie poziomu nauczania matematyki. Sam Mertens prowadził również wykłady z najnowszych teorii matematycznych, w tym z teorii form kwadratowych, analitycznej teorii liczb i teorii grup, otwierając matematykę krakowską na najważniejsze ówczesne odkrycia.

W 1884 roku, po 19 latach pobytu w Krakowie, Mertens przeniósł się na politechnikę do Grazu, a jego miejsce w katedrze matematyki zajął Marian Baraniecki, po nim Kazimierz Żorawski, a od 1919 do 1924 roku – Jan Śleszyński. Od 1900 roku natomiast funkcję profesora i kierownictwo drugiej katedry matematyki objął na Uniwersytecie Jagiellońskim Stanisław Zaremba.

2 kwietnia 1919 roku w budynku seminarium filozoficznego UJ powstało Towarzystwo Matematyczne. Jego pierwszym prezesem był prof. Stanisław Zaremba. W roku 1920 przekształciło się ono w Polskie Towarzystwo Matematyczne z siedzibą w Krakowie.

 

Mateusz Markowski, kl. 1F