Wiele osób na świecie ma zwierzęta domowe, często są to koty. Przez wielu odbierane są jako fałszywe, niewierne, pozbawione jakichkolwiek uczuć futrzaki, które pozostawiają brud w całym domu i są niepotrzebne. Owszem, są to tajemnicze stworzenia lubiące żyć w samotności i niepotrzebujące ciągłej uwagi człowieka. Jednak koty nie są takie, za jakie są uznawane przez większość ludzi. Do dziś walka z myszami i szczurami to dla wielu ludzi podstawowa kocia zaleta, nie tylko na wsi, ale także w miastach. Kociaki chronią również ludzi przed różnorodnymi owadami. Mają doskonały węch i wyczuwają zagrożenie pożarem. Swoim zachowaniem ostrzegają i ratują ludzi przed tragedią. Posiadanie kota jest również wskazane ze względów zdrowotnych. Ich towarzystwo zmniejsza ryzyko zawału i udaru. Koty są wspaniałymi terapeutami. Ich mruczenie ma wpływ na ciśnienie krwi i poprawę nastroju, a ich ślina pomaga w szybszym gojeniu się ran na ciele. Co ciekawe, ich długotrwałe drzemki w ciągu dnia dobrze wpływają na pamięć i kreatywność.
„Boże Ciało” to polski film obyczajowy, którego reżyserem jest Jan Komasa, natomiast autorem scenariusza Mateusz Pacewicz. Światowa premiera filmu odbyła się 2 września 2019 w sekcji Venice Days na 76. MFF w Wenecji. Z kolei polska premiera odbyła się 11 października 2019. W produkcji można zobaczyć wielu aktorów, m. in. Bartosza Bielenię, Aleksandrę Konieczną, Elizę Rycembel, Tomasza Ziętka, Barbarę Kurzaj oraz Zdzisława Wardejna. 13 września 2019 komisja oscarowa Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej pod przewodnictwem producentki Ewy Puszczyńskiej ogłosiła „Boże Ciało” polskim kandydatem do Oscara. 13 stycznia 2020 roku film został nominowany do tej nagrody.
Film ,,Oficer i szpieg” to dramat historyczny, który powstał we współpracy włosko-francuskiej. Jego reżyserem jest polski twórca, Roman Polański, autor takich filmów jak ,,Dziecko Rosemary” (1968) czy ,,Pianista” (2002). Jego najnowsza produkcja jest oparta na autentycznych wydarzeniach rozgrywających się na przełomie XIX i XX wieku we Francji. Chodzi o tak zwaną aferę Dreyfusa. W filmie występują gwiazdy francuskiego kina takie jak Louis Garrel czy Jean Dujardin. Produkcja ta, pomimo że dopiero zagościła na ekranach kin, już zbiera wiele pozytywnych recenzji.
Fabuła filmu rozgrywa się we Francji, głównie w Paryżu, pod koniec XIX wieku. Dreyfus, który był francuskim oficerem artylerii, został oskarżony o zdradę stanu. Film ukazuje przebieg wydarzeń wyjaśniający całą sprawę ciągnącą się na przestrzeni lat. Scenografia została wykonana z najwyższą starannością i doskonale oddaje realia tamtych czasów. Widać to szczególnie w scenach ukazujących budynki czy ulice Paryża. To samo dotyczy kostiumów, szczególnie mundurów z tamtych czasów, odtworzonych z wielką dbałością o szczegóły.
Ciężkie odgłosy maszynerii okrętu przebijają się przez kurtynę ciszy. Ze spowitego mgłą oceanu wyłania się wyspa, a nad nią łypiąca złowrogo latarnia. W tle słychać coraz to bardziej narastające dźwięki syreny przeciwmgielnej. Dwójka bohaterów spogląda obojętnie na coraz wyraźniejszy krajobraz. Tak zaczyna się jedno z najbardziej przełomowych dzieł wygasającej dekady, tak zaczyna się „Lighthouse”.
Reżyser filmu, Robert Eggers, połączył różne gatunki, by stworzyć coś, co zaistnieje na zawsze w historii kinematografii. Doświadczymy więc huśtawki wariantów oferowanych przez filmy, od horroru po komedię, idealnie dopięte przez świetną grę aktorską Willema Dafoe i Roberta Pattinsona. A wszystko to doprawione minimalistyczną oprawą dźwiękową i pięknymi, czarno-białymi ujęciami w kadrze 1.19:1 (co daje nam niemal idealny kwadrat i nawiązuje do klimatu filmów z końcówki lat 20. XX wieku).
Akcja serialu rozgrywa się w Warszawie, mieście na pozór idealnym i bez skazy. Co jednak kryje się pod osłonką tłocznego, imprezowego i beztroskiego miasta?
Krzysztof Skonieczny w ekranizacji książki Jakuba Żulczyka ukazuje historię warszawskiego dilera Kuby (Kamil Nożyński) na przestrzeni siedmiu dni wielkomiejskiego życia. Czego brakuje bogatym osobistościom posiadającym wszystko, czego dusza zapragnie, żyjącym od imprezy do imprezy? Mocniejszych doznań. I tutaj wkracza Kuba – osoba znana całej śmietance towarzyskiej Warszawy – politykom, biznesmenom, celebrytom, a nawet gwiazdom hip-hopu. To właśnie on zaopatruje ich w narkotyki. Główny bohater jest w stałych kontaktach z lokalnymi gangsterami oraz ich szefem Jackiem (Robert Więckiewicz), od którego pozyskuje „najlepszy towar w mieście”. Nie łączy go z nimi nic innego, jednakże dochodzi do sytuacji, z powodu której Kuba zostaje wciągnięty w wir wydarzeń przepełniony brutalnymi realiami ciemnej strony stolicy. Sprawia to, że uporządkowane życie dilera legnie w gruzach, a jego plany o wakacjach w Argentynie odsuwają się do czasu zakończenia spraw łączących go z półświatkiem.
Strona 2 z 3